آیت الله شهید سید حسن مدرس می گوید:
در بحبوحه واقعه تنباکو من پنج یا شش سال بود که در اصفهان به سر می بردم و طلبه ای در سطح خارج و غالبا روزهای تعطیل برای تهیه معونه، یک هفته به کار عملگی (کارگری) می رفتم . . . روزهایی که به کار کلوخ کوبی می رفتم، با کشاورزان صحبت می کردم; اغلب از قرارداد راضی بودند . می گفتند: شرکت تنباکو به ما قرض می دهد که بدهکاری های ارباب ها را بدهیم و بعد محصول ما را یکجا می خرد و پول نقد می دهد؟ ! وقتی برایشان می گفتم: همه چیز را نمی توان به خاطر پول نقد به فرنگیان داد، به فکر می افتادند . . . از همان ایام به مطالعه جدی تاریخ اقوام و ملل پرداختم و متوجه شدم که این بحث در دروس ما چه جای خالی دیرینی دارد و مردمی که قرارداد، معاهده، پیمان نامه واین دست آویزهای سیاسی را نفهمند چه روزگار سخت مطبخی خواهند داشت.
سده تحریم تنباکو، به اهتمام موسی نجفی، رسول جعفریان، مقاله دکتر علی مدرسی، ص 135 .